என்(ன) வேண்டும்!

சுமைகள் தாங்கி குறைகள் நீங்கி 

சுகமும் பொங்கி பெருமை வாங்கி வழங்கிட வேண்டும்.

சாதி தவிர்த்து மீதி பிடித்து

நீதி படித்து நித்தமும் இனித்து ஒன்றிட வேண்டும்.

காரணம் கொண்டு காரியம் கண்டு

வீரியம் ஒண்டு வீரமும் உண்டு முடித்திட வேண்டும்.

பண்பில் பார்த்து அன்பில் சிலிர்த்து

அறிவினில் திகைத்து அறவே காதலித்து கலந்திட வேண்டும்.

நாணம் துறந்து நாலும் திறந்து

காமம் சிறந்து நாளும் இறந்து பிறந்திட வேண்டும்.

அன்பு காட்டி ஆசைப் பூட்டி

அறிவு கூட்டி குழந்தை குட்டி வளர்த்திட வேண்டும்.

மண்ணில் ஆயிரமாயிரம் உறவுகள் கண்டு

மானுடர் யாவரும் நண்பராய் கொண்டு (வாழ்ந்திட வேண்டும்.)

பெரும்பலர் போற்றி ஒருசிலர் தூற்றி

அனைவரும் அன்புடன் வாழ்த்தி நெற்றி உயர்ந்திட வேண்டும்.

மடமையை ஒழித்து மதங்களை உடைத்து

உரிமையை எடுத்து கடமையில் களித்து நிலைத்திட வேண்டும்.

பலகலை கற்று சிலகலை கற்பித்து

தலைக்கன மற்று உலகினை புதிப்பித்து வளர்ந்திட வேண்டும்.

பாசாணம் விட்டு பயிர்களை இட்டு

பாசனம் சொட்டு இயற்கையுடன் எட்டு வைத்திட வேண்டும்.

மோகம் அழித்து கானகம் என்

தாயகம் அமைத்து நாயகன் நான் ஆகிட வேண்டும்.

பாபல பாடி கதைகளைப் பேசி

மாபல வாழை இவைகளை இரசி புசித்திட வேண்டும்.

உடலுக்குத் தேவைகுன்றி சாவேயன்றி சுதந்திரம்

உலகுக்கு தொல்லையின்றி எல்லையின்றி நிரந்தரம் ஆகிட வேண்டும்.

நான் நிரந்தரம் ஆகிட வேண்டும்! 

Jai Jawan, Jai Kissan, Jai Vigyan, Jai Vidhwan!

(Let me confess that I was actually about write a post on the Strike by the government employees of Thamizh Nadu but I am compelled to write about this as the TV debates disturbed me a lot. Particularly the Times Now debate which was anchored by Arnab Goswami)

It was around 1995-96, i.e., 20 years ago, that I first came across the words of the "tall" man, Lal Bahadur Shastri, the Second Prime Minister of India, "JAI JAWAN, JAI KISSAN!". To a 9 year old, who was reading for his Prathmic Hindi exam (Yes, I did that! :D ) and whose only sense of   patriotism and knowledge about the nation are built by movies like "Roja", "I Love India", "Jai Hind", the words didn't mean much. Not to add the fact that all that a non-Hindi speaking 9 year old knew about Kissan was that it is a 'company' that makes tasty jams & squashes! 

I understood the meaning of the word "Jai Jawan". As I saw in the movies "Roja" & "I Love India" that the Pakistani Terrorists were vying for the downfall of "INDIA" & were trying to capture Jammu & Kashmir, the head of India in the Indian map. It was very awkward to even imagine the map of India without it's head. Even today the map shown by many of India's allies in their news channels make me raise my eyebrows for a moment as they lacked a large part of Kashmir from both the sides! It was like imagining a head sans the temples! (No puns intended)

As far as the works of the Kissan were concerned, I was as bothered about them, as a 9 year old Middle class boy would be. Even the importance of a tall man like Lal Bahadur Shastri was not known to me. After all, the Father of the Nation is Gandhi the Grandpa, the first Prime Minister of the Nation is Nehru the Uncle! Now assuming that the importance of the great man is known by those who read this(if at all any), I would continue with the main issue, the slogan "Jai Jawan, Jai Kissan".

During the 1960s, that is before the introduction of the now highly controversial Green Revolution & the synthetic fertilisers, pesticides, in India, the agricultural output would fall shorter than the need! An average of 7-8% of the food grains had to be imported from outside. If the 1960s were troublesome years for India on the borders with China & Pakistan, it was equally, if not more troubled years for the nation on the agriculture front. There were two droughts in the decade and the burden on the farmers to produce was more than that they could hold! It is said that the Indian Army was so ill-equipped for the Sino-Indian War of 1962, (mainly a spilling effect of Cuban Missile Crisis?) that the soldiers didn't even have enough shoes to wear. When the production was around 7 crore tons as much as 1.5 crore tons of food grains had to be imported. It is in this historical context that one must look at the slogan "Jai Jawan, Jai Kissan". Also it is, in that slogan given by the then Prime Minister of India, can one analyse the leadership of the nation of the time. It was a precarious decade all over the world. The nations of Africa were gaining their Independence, the revolutions in the South America, Africa. India used to get food grains from U.S of A through the P.L. 480 (Public Law) agreement but during the Indo-Pak war of 1965 even that was strained. 

In that historical connotation Kissan of the nation who saved the people of India from hunger was as important as the Jawan of the nation who saved the people of India from invasion. I think over the period of time, due to the Green Revolution, introduction of new food grain varieties, "production" of ample food grains, absence of famines, the KISSAN lost his importance in the society. The number of farmer suicides is highlighting the same.

Let's fast forward to 1998 - Operation Shakthi - 98.

One of the finest Prime Ministers of our nation and one of the finest (yet to be) Presidents of the nation were together during the Pokhran II Nuclear Tests. Atal Bihari Vajpayee & A.P.J. Abdul Kalam were the prominent faces of the exercise and shortly Prime Minister Atal Bihar Vajpayee coined or added more to the by now popular slogan "Jai Jawan, Jai Kissan, Jai Vigyan" shortly after the exercise. In an year's time there would be another reassurance to the people that the JAWAN's work is still needed in the country but let us stick to the topic. The then Prime Minister of India understood the necessity of the improvement not only in the fields of defence and agriculture but also in the field of science & technology. The then Scientific Advisor to the Prime Minister became the President of the nation. 

A decade later in 2009, Dr. Kailash Chandra Mishra added the words Jai Vidhwan to the slogan thereby stressing the importance of "Soliders, Farmers, Scientists & the Academics". 

Today, in this crucial juncture of time, a time when the power gets re-concentrated among the opposing idealogies, a time when the political parties are using the scenarios to usurp political mileage as of ever, a time when bureaucracy fails to stand up to the occasion, a time when "learned" lawyers and elected lawmakers become the lawless, a time when the political parties pitch students against each other, a time when the media reaches record low as to broadcast doctored videos (which might even be investigated), a time when innocent (?) retired defence personnels are pitted against innocent (until proven guilty) students by the "in-no-sense" TV anchors, a time when the (majority of) youth "SHARE, LIKE & RETWEET" instead of "CARE, LEARN & RESEARCH", a time when politicians pull the "With Us or Against Us" card for everything, the IMPORTANCE OF THE SLOGAN is to be stressed more than ever. More than ever, it's today that its meaning is necessary to be understood by people.

(Thanks to some RJ Sukriti. I have no idea about who she is!)

The hashtag DEBATE shows conducted by the 24X7 news channel is the worst that can ever happen to our country. In the shows that was participated by Retd. Maj. Gen. G.D. Bakshi first in Times Now, he was kindled by Arnab Goswami. Here, I need to reiterate the fact that I have utmost respect for the soldiers on the border or for that matter, the police who make my city safer. (No... I am not speaking about the Police Personnel of the Delhi Police that have been shown in the videos) I don't know if the Retd. Maj.Gen. is as gullible as he looked on the TV channel or if he was a part of the plan. I have no opinion about his part and seriously speaking it doesn't really matter. He allowed himself to be used by the (section of) media to turn the heat away from themselves. They successfully changed the topic away by bringing in the hashtags of the day like #IndiaWithForces, #FlagForUnity etc.,. Arnab single tonguedly turned the debate into Patriotic Soldiers VS SEDITIOUS Students on the day when the army was fighting the threats of Cross-Border terrorism in J&K and the Jat quota stir in Haryana. For the majority of the youth in the nation patriotism still means shouting for BCCI in the BCCI vs PCB matches and typing out hate messages or comments in some Facebook page, Youtube channel or anything else that had an origin in Pakistan. It is no wonder that the social media is filled with posts, pictures and videos of GD Bakshi and "That is why you should CARE!"

As for the actions and words of Retd. Major General, he, being a man of disciplined army could have shown a little more restraint in his emotional words and accusations. I am no authority on the patriotism or the notion of our nation but I can say with certainty that the people of India is an integral part of the great idea called India. So when the man spoke passionately about guarding the borders and making all these debates possible, I couldn't understand the outrage he poured out. As much as the gallantry acts of the soldiers on the borders are important for defending the nation, the valiance of the students/thinkers/people are important in building the nation. A flag howmuchsoever representational of a nation be it, is not better than the ideals that it represents! With no disrespect to the army/defence forces I wish to quote the famous quote about (wo)men of action and (wo)men of thought! I am not bringing in any historic connotation for this quotation. 

Before interpreting the above words as they want, I would like to clarify that (wo)men of action and (wo)men of thought live a symbiotic life. One cannot survive without the other! We, as a nation are not homogenous beings. We are varied and our functions in the society are also varied and many! So when one part of the nation claims to be more important than the other, it is sure a sign of downfall. A soldier in Siachen is as important as a farmer in Thirunelveli. A scientist in Bengaluru is as important as a Social Scientist in Delhi. If anyone tells you otherwise, it is wise to move away from them. We need no egotistical or worse egoistical battles within our nation. Retd. Major General G.D. Bakshi fell for a cheap trick by the (section of) media. For a man of his experience, he should have known better and composed himself better but to err is human! We are all building a nation and mistakes do happen. It is during these moments that we need the guidance of the giants before us! The wisdom of the great men like Lal Bahadur Shastri, Atal Bihari Vajpayee & Dr. Kailash Chandra Mishra shall guide us! In my opinion the bureaucrats of this country like B.S.Bassi who are trained in the aptly named "Lal Bahadur Shastri National Academy of Administration" should take a more firm stand and act in the interest of the greater good for nation without crushing the individuals who form the nation!

Lastly,

The funny thing about democracy is that the onus of responsibility is divided among all the people and hence it is never really on anybody. In a situation like this and in the Indian scenario, a part of the politicians will try to make the most out of it and a part of the press (I am using the conventional term, although it is the visual media that plays the biggest part) presses on with its own agenda, so we, the people of India (I am not responsible for resemblance with the NDTV show. It is the preamble to the constitution!) must persevere and not fall prey to fantasy stories and fanaticism of the opposing idealogies or interests. Either left or the right, regardless of our allegiance to the political left or right! STEER CLEAR!

Related Links.

Arnab - Times Now

1. http://www.dailyo.in/politics/jnu-arnab-goswami-times-now-kanhaiya-kumar-umar-khalid-rss-bjp-smriti-irani-afzal-guru/story/1/9168.html

2. http://www.scoopwhoop.com/Arnab-Goswami-Vs-Siddharth-Varadarajan-Timeline-Of-Times-Now-And-The-Wire-FaceOff/

Zee News

http://scroll.in/article/803943/my-conscience-has-started-to-revolt-a-zee-news-producer-quits-over-channels-handling-of-jnu-row

Of Sedition, Secularism and SENSIBILITY!

SEDITION & SECULARISM are the most favourite weapons of the day!

State charges the Nation (Almost anyone) with Sedition and (Almost the whole) Nation i.e. Everyone else (People outside the government & non-supporters of BJP) charges the State of not-being Secular. Between these sensationalised senseless extremes lies a sensible and a sober reality which is often missed by the majority of the people. People, who are either in the government machinery or who stand amongst the rest of the others!

Before touching on the latest J.N.U. Kanhaiya Kumar issue, let us a take a step back in history, for it is in the annals of history lies the answers for the anarchy of the day and it is from there, can we see the anachronistic things as the misplaced things they are.

1834 - Lord Macaulay enters in India. "LEARNS" about "India", the languages, the people, education system and laws and proposes the EDUCATION SYSTEM.

1835 - Chairs the First Law Commission....

1850s - Final Draft.

1857 - Revolt of 1857 or Sepoy Mutiny.

1860 - IPC passed !

(Amended a few times)

1947 - India Partitioned and freed.

(Amended again and again and...)

2016 - TODAY!

Nobody can deny the fact that IPC is one of the better penal codes in the world regardless of it's origin. Although Macaulay was a man of British (European) Chauvinistic thought and that he rebuked the native languages, who wanted to EDUCATE the locals according to the needs of the company, the man who influenced the future Prime Minister and Saviour of Britain in the Second World War, Winston Churchill......., the IPC, which was his brain child, which had crossed the sesquicentennial is a wonder! Add the wonderful Indian Democracy with it, the IPC has grown out to be an organic code which essentially rules the 80% of South Asia under a different name!

Now Let us focus only on the Section 124A - Sedition in a slight detail.

(Source: http://www.indianlawcases.com/Act-Indian.Penal.Code,1860-1557)

One can see the various changes the section had underwent during the various times! 

"Whoever, by words, either spoken or written, or by signs, or by visible representation, or otherwise, brings or attempts to bring into hatred or contempt, or excites or attempts to excite disaffection towards. 2[* * *] the Government established by law...."

In a country like ours, that is in a democracy, the role of the Press and the Opposition Parties are exactly the same! Although the end/motive is different the means are the same! So it is easy to interpret a genuine opposition or a democratic protest for an act of Sedition!

Please take a look at the following cases in TN. 

S.P.Udayakumar - Idinthakarai - Protests against Kudankulam Nuclear Power Plant

http://archive.tehelka.com/story_main53.asp?filename=Ne080912Democratic.asp

http://www.firstpost.com/politics/more-sedition-cases-against-anti-nuke-protestors-than-maoists-militants-283663.html

Now let us take a detour to Fundamental Rights!

Art. 19 of our Constitution ensures Freedom of Speech. Of Course with the usual T&Cs of REASONABLE RESTRICTION  as in a Mutual Fund advertisement.

*Fundamental rights of an individual are subject to others' rights and the State's rights, please read the constitution carefully before exercising them. 

Before we move on let us look at the twin of the Fundamental Rights, the Fundamental Duties!

(Yes, I sourced it from Wikipedia. Simpler than typing them all!)

—It shall be the duty of every citizen of India —

• to abide by the Constitution and respect its ideals and institutions, the National Flag and the National Anthem;
• ..... 
• .......
• .......
• ..........
• ...........
• to develop the scientific temper, humanism and the spirit of inquiry and reform;
• to safeguard public property and to abjure violence;
• to strive towards excellence in all spheres of individual and collective activity so that the nation constantly rises to higher levels of endeavour and achievement;
• who is a parent or guardian to provide opportunities for education to his child or ward, as the case may be, between the age of six and fourteen years.

The key point here is SPIRIT OF INQUIRY AND REFORM - Please think over it!

Now let us move a little in the Time-Space continuum and shift to U.K. in 2009!

The country that took a lot of things from us including Koh-i-noor and gave us the I.P.C. amongst many other things. In 2009, U.K. abolished the crimes of Sedition, defamation among other things!

Let us, finally come back to February 2016 - Kanhaiya Kumar taken into custody and charged with Sedition and BRANDED as Anti-National in the Social Media!

The Word Anti-National is being used very loosely by some senior respected politicians, also by some senseless politicians and many spiteful hatemongers! The lunacy of the people peaked and the common sense fell abysmally low. 

"Senseless Celebrities" called for the SHUT DOWN OF JNU, Juvenile Jokers called for the Public hanging of Kanhaiya Kumar... All the while forgetting the fact that India is a Democratic country that is run by a Constitution in which Rule of Law is supreme and not by some Social Media. In the due course disregarding the constitution and thereby becoming the REAL ANTI-NATIONALS! 

If that was an epic low of sensibility among the Netizens, the stupidity of the Cheap-Creeps peaked by sharing the Mobile number of Kanhaiya Kumar and asking the "PATRIOTS" to deal with him!

Mindless Maniac Running Wild or ranting wild!

People think they are so anonymous when one can easily hack all these accounts!

Having said all of the above, I don't argue that people are supposed to have a free run over causing harm to the Secular fabric of the nation or the Federal nature of the country. There are ample of sections in the IPC which can accommodate all the actions of destruction of public tranquility or public property etc.,. The necessity of an archaic law that is a reminder of the colonial rule and a stain on the judicial system is nowhere to be felt or seen, unless if India wants to move away from it's pluralistic origin and democratic nature! It is like the Section 377 of the same I.P.C. which didn't grow up with the time. 

The anachronistic law acts as nothing but a weapon of the Government to intimidate the opposition in all ways and to move away from a Democratic ideal and to move towards an autocratic regime!

It is time for the government to listen to the wise words!

From the Video found on Twitter, it seems that the Kanhaiya Kumar is anything but an Anti-National. His conviction seems to be rooted in the ideals of our constitution and his allegiance towards the nation is beyond doubt!

The Sensationalism that is increasing by the day and fueled by media, opposing idealogies, opportunistic political parties, in all the fields should recede and give way to a more sober sensibility for the people to move forward, together as a nation!

ஒரு நாத்திகனின் வாக்குமூலம்

நான் ஒரு நாத்திகன் என்பது நானறிந்த உண்மை... என்னை அறிந்தவர்கள் அறிந்த உண்மை... நான் தரப் போகும் வாக்குமூலம் தங்களில் பலருக்கு அதிர்ச்சியாகவும் ஆச்சரியமாகவும் இருக்கலாம். குறிப்பாக எனது நாத்திக நண்பர்களுக்கு. மேலும் எனது ஆத்திக நண்பர்கள் ஆனந்தம் கூட படக்கூடும். ஆனால் ஒன்று மட்டும் உண்மை எனது வாக்குமூலத்தின் மூலம் வாசிப்பவர்கள் அனைவரும் மகிழ்ச்சியடையக் கூடும். 

இது இன்று நடந்த ஒரு சம்பவம். 24-05-2014 நள்ளிரவு முடிந்து 25-05-2014 விடியாத காலை சுமார் 01:05 மணியளவில், என் வீட்டில் உள்ள அம்மா, அப்பா, அண்ணன், பாட்டி என அனைவரும் உறங்கிய பின்னர், யாரும் எழாதவாறு அரவம் ஏதும் செய்யாமல் நான் மட்டும் எனது கைபேசியை எடுத்துக் கொண்டு காற்று பதனாக்கி (Air Conditioner) பொறுத்தப்பட்ட படுக்கை அறையை விட்டு வெளி வந்தேன். படுக்கை அறையை விட்டு வெளி வந்து எனது கைபேசியில் உள்ள மின்விளக்கை இயக்கினேன். படுக்கை அறைக்கு வெளியே வந்ததும் இருப்பது ஒரு சிறிய பாதையா அல்லது மிகச்சிறிய அறையா என்று விளங்காதவாறு இருக்கும் ஒரு சிறிய இடம். அவ்விடத்தில் இருந்து எதிரே அதாவது மேற்கு பக்கம் இருக்கும் மற்றொரு படுக்கை அறைக்கும் செல்லலாம், இடப்பக்கமாக, அதாவது தெற்கு பக்கம் இருக்கும் கழிவறை / குளியலறைக்கும் செல்லலாம், வலது பக்கம் / வடப்பக்கம் இருக்கும் ஹாலுக்கும் செல்லலாம். இருட்டாய் இருந்த அவ்விடத்தில் எனது கைபேசியின் மின்விளக்கானது எப்படி இடைக்கால சமயத்தில் மேற்கத்திய நாடுகளை இருண்ட காலத்தை விட்டு மறுமலர்ச்சியம் சீர்திருத்தமும் வெளிச்சத்திற்கு கொண்ர்ந்ததோ அப்படி வெளிச்சத்திற்கு கொணர்ந்தது.

வாசிப்பவர்கள் பொறுமை இழப்பதற்குள் நான் அங்கிருந்து வந்து விடுகிறேன். ஆம் அந்த இடத்தை விட்டு நான் வலப்பக்கமாக ஹாலுக்கு வந்துவிட்டேன். பக்கத்து அடுக்குவீட்டின் விளக்குகளில் இருந்து சாளரத்தின் வழியே ஒளிக்கீற்றுகள் குறுக்கும் நெடுக்குமாய் வந்து ஹாலை நிறப்பி கொண்டிருந்தது. அறிவியல் வளர்ச்சி அடைந்த பின்பும் அன்று நாம் தெய்வ செயல்கள் என்று நம்பிக் கொண்டு இருந்த பலவற்றின் காரணங்கள்  புரிந்த பின்பும் மனிதர்களுக்கு மதம் என்னும் வழியும் தெய்வம் என்னும் வழிகாட்டியும் எப்படி தேவை படுகிறதோ அதேபோல் எனக்கும் என் கைபேசியும் அதன் மின் விளக்கும் தேவைப் பட்டது.  வெளிச்சக்குறைவினால் அல்ல... என் பழக்கத்தினால், என் வழக்கத்தினால், என் வழுவினால். 

எப்படியோ நன்றாக கண் தெரிந்த பொழுதிலும் மின்விளக்கின் குறுகிய ஒளியினால் எதிரே இருந்த பொருட்களின் நிழல் என் பாதையில் விழுந்து மரிக்க, அது என் பாதையை என் கண்ணளவில் மறைக்க, தடுமாறியபடியே நடந்தேன். தங்களிடம் மறுமலர்ச்சி என்று கூறியவுடன் தான் எனக்கே ஞாபகம் வந்தது எப்படி மேற்கில் மறுமலர்ச்சி ஏற்பபட்டதற்கு ஆட்டோமன் துருக்கியர்களுக்கு முக்கிய பங்கு இருக்கிறதோ அதே போல்... கிழக்கில், அதாவது நமது தென்னிந்தியாவின் முகமலர்ச்சியை தக்க வைப்பதில் அரபியரகளுக்கு பெரும் பங்கு இருக்கிறது.

ஏன்? எப்படி என்று யோசிக்கிறீர்களா?

அதிகம் யோசிக்க வேண்டாம். அதெல்லாம் என்னை போல் விடிய விடிய ரூம் போட்டு உக்காந்து யோசிப்பவர்களுக்குதான் அப்படிப்பட்ட அசட்டுத்தனமான அசாத்திய உண்மைகள் புரியும். அதை நானே கூறிவிடுகிறேன். தென்னிந்தியர்களில் பலர் காஃபி குடிப்பவர்களே. என்னை போன்ற முரட்டு தேனீர் பிரியர்களுக்கும் காஃபி என்றால் ஒரு அலாதியான ஆசைதான் குறிப்பாக ஃபில்டர் காஃபி என்றால் சொல்லவே வேண்டாம். ஐந்து நாடுகளில் இயங்கும் இன்றைய இந்திய கஃபே காஃபி டே, அறுபத்தி நான்கு நாடுகளில் விலைபோகும் அமெரிக்க ஸ்டார்பக்ஸ் எல்லாம் பிறப்பதற்கு சுமார் 350 ஆண்டுகள் முந்தைய வரலாறு அந்த அரபிய காஃபியின் வரலாறு. அதிகம் நீளும் என்பதால் அதை அப்படியே விட்டுவிட்டு முன்னே நான் கூறியதை இப்போது விளக்குகிறேன். நம்மவர்களில் அநேகர் அருந்தும் காஃபியை ஒரு நாள் பருகாவிட்டால் அவர்களின் முகம் ஆனது காற்று இறங்கிய கால்பந்தை போல் சுருங்கி விடும். இப்போது தெரிகிறதா நம்மவரின் முகமலர்ச்சிக்கு அரபியர்கள் எப்படி முக்கிய காரணம் என்று.

மூக்கு புடைப்பா இருந்தா இப்படி யோசிக்கத் தோணும்னு நீங்கள் புலம்புவது என் காதிலே கேட்பதால் அந்த அறையில் தடுமாறிக் கொண்டே முன் செல்கிறேன். இவ்வளவு நேரம் நான் கூறிவந்த அந்த பெருமைமிக்க காஃபியை தயார் செய்து பருகுவதற்காக சமையலறையை அடைந்தேன். பால் எடுத்து அடுப்பில் வைத்து, ஞான தீபம் ட்ரஸ்ட் கோப்பை எடுத்து சக்கரை டிகாஷன் எல்லாம் சேர்த்து கலக்கி விட்டு அங்கும் இங்கும் பார்த்த அங்குவாய்(Angu) நான் நெளி்ந்தேன். திடீரென்று எனக்கு ஏனோ அந்த சமையலறையில் ஒரு வெறுமை தோன்றியது. ஏதோ எனக்குள் ஒரு சக்தி இல்லையென்று புலப்பட்டது. சிறு வயதில் காரைக்கால் அம்மையார் படம் பார்க்கையில் கையை நீட்டியவுடன் மாங்கனி வந்தது. அப்படியொரு சக்தி என்னிடம் இல்லையென்ற செய்தி நீரில் நினைந்த ஜீன்ஸ் பேன்டாய் கனத்தது. என்னால் நகரவே முடியவில்லை. எனக்குள் ஒரு ஆத்திரம், ஏமாற்றம் பலவீனம் எல்லாம் எழுந்தது. அப்போதுதான் சேற்றில் முளைத்த செந்தாமரையாய், ஐயய்யோ... வரவர தாமரைனு சொன்னாலே பா.ஜ.க, மோடினு மிரட்டல் பேச்சு பேச ஆரம்பிச்சுடுறானுக... சரி சாணத்தில் முளைத்த காளானாய் எனக்குள் ஒரு யோசனை உதித்தது. உடனே வெளிவந்து சாமிகளுக்கென்று ஒதுக்கப்பட்டு இருக்கும் அந்த சிறிய அலமாரிக்கதவை திறந்தேன். திறந்தவுடன் என் கண்ணில் பட்டது, நான் சிறிய வயதில் மிகவும் விரும்பி வணங்கிய அணுமனின் உருவப்படம். அந்த குறிப்பிட் படமானது திண்டுக்கல் மாவட்டம் சின்னாளப்பட்டியில் வீற்றிருக்கும் மாருதியின் ஐவகை அலங்காரம் கொண்ட படமது. உடனே என் நினைவுக்கு வந்தது ஐவரில் ஒருவராகி, ஐந்தினில் ஒன்றைத் தாவி, ஐந்து கை-கால்-வால் கொண்ட அணுமனுக்கு ஐவகை அலங்காரங்கள் எவ்வளவு பொருத்தம் என்பது தான். கூடவே என் தந்தை சொல்லிக் கொடுத்த அந்த "ஐந்தினில்..." பாட்டை நான் மறந்துவிட்டேன் என்றும் ஞாபகம் வந்தது. அப்படியே ஒரு நொடி நான் தேடியவுடனே கிடைத்தது. அந்த சக்தி... ஆம்... என்னில் இல்லாத அந்த மாபெரும் சக்தி. அக்கணம் அகலாது கனத்தது. ஆறடியும் உயமும் சுமார் நூற்றியெட்டு கிலோவும் கனக்கும் என்னிடம் இல்லாத ஒரு சக்தி... அந்த சிறிய சைக்கிள் பிராண்ட் தீப்பெட்டிகளில் உள்ளதென்று.

நான் தேடிய சக்தி கிடைத்ததால் அடுப்பை பற்ற வைத்து, பாலை சுட வைத்து காஃபி கலந்து விட்டு இதோ என் அறைக்கு மீண்டும் வந்து கணினியை தட்ட ஆரம்பித்து விட்டேன். அச்சச்சோ... மறந்தே போய் விட்டேன். இதோ எனது வாக்குமூலம். நான் இல்லாத கடவுள் மீது ஆணையாக சொல்கிறேன் என் வீட்டிலுருந்த லைட்டரை காணவில்லை. அது எப்படி எங்கே சென்றது என்றும் தெரியவில்லை. எனவே யாரேனும் எங்கேனும் காண்டால் தயவு கூர்ந்து உடனே என்னிடம் தெரிவிக்குமாறு கேட்டுக் கொள்கிறேன். 

தற்சமயம் தங்களின் கருத்துக்களை என்னிடம் தெரிவிக்கலாம்.

P.S. யாரேனும் இதைப் படித்துவிட்டு மகிழவில்லை என்றால், மறுபடி முதலில் இருந்து படிக்கவும். கருணையே உருவமான கடவுள் மீது அது நாள் வரை இருந்த நம்பிக்கை சென்று இவனையெல்லாம் ஏன்டா இன்னும் சுனாமி தூக்கலைனு நினைப்பீங்க. நாத்திகராவும் மாறிடுவீங்க.

Adarsh & his Faces!

V Foundation

                                                            This is how I want it!

Of Blues, Beverages & Show must go on!

OF BLUES, BEVERAGES & SHOW MUST GO ON!

Monday blues is not new for anyone in this world regardless of being a school kid, college going teen or a working professional or even a seasoned war veteran. In my opinion, Monday should have been named as Munday instead of Monday for the fact that it brings a lot of mundaneness with it. The quality of Munday being very ordinary or lacklustre may be attributed to another fact that it comes after the Sunday which in turn should have been named as Funday. The Fun that Funday brings with it, even in sleeping and eating is really phenomenal. Anyway, regardless of giving a thousand rationale you still feel lazy to get up & reach to that alarm on a Munday morning. One can assume that a new week brings a new challenge & new people to work with & new surprises but let us face it. For eg. In your own neighbourhood, in your own school & in your own class how many new things are you going to meet? Even if you bump into something new & exciting you will soon realise that “It is the same cake in the new cup”. Speaking of cups, the only cup that you like is filled with tea. You listen to the old tragic Octal hits as it is the only mood that you have.

You somehow push the day & venture into the new day, the Tuesday, which can be called as Twosday as you have successfully came to the second day. You still feel the blue inside you but somehow make the day Useday by doing something that may work. You listen to the love songs of the 70s & 80s and have a glass of milk, hoping that the mood would somehow make you love your work. The thing that you managed to pull on Useday unexpectedly fructifies on the third day and it becomes a Winsday for you. Well, you feel elated that your work somehow worked in the end and so you end the day with a melodramatic list of songs and over a cup Jaljeera hope that you can have a happyday tomorrow.

Tada! There comes the Curseday which more aptly named than any other day curses you right in the morning. As you were happy last night you didn’t realise that you slept very late & to add to your own agony, you even forgot to keep your alarm. So you wake up late, worriedly hurry to wherever you had to be an hour ago. All the while thinking what that one person whom you hate the most in your life would say when s/he sees you reaching late. To your astonishment the place is empty. You feel relieved that you have somehow managed to reach before others or you may even go to the extent to think that, even others had forgot to switch on the alarm and that everyone have overslept. Mind believes what it wants! Anyway within minutes all your day dreams will be shattered as you learn that everyone are returning from the morning break. There you stand in front of others like a flag mast on an absolutely windless day. Adding injury to insult, your work whatever that worked goes awfully wrong! You think why wouldn't the world meet a grave calamity so that everything comes to a standstill as of now and you end up cursing the Curseday. Back in your home you listen to the Spanish & Portuguese songs about the revolutionary heroes of the Latin America over a cup of steaming coffee and immerse yourself in a time that you can only long to be in but never belong to.

Then comes the Fryday, the day that you get fried. You don't know if you can continue anymore or not. You wish you can quit or you would even feel it is better to be fired than to fried in this place. All that makes you to endure is the light at the end of the tunnel or may be just the Fun at the end of the week. You start to think about all the happy people in this world & you suddenly realise that countries in Arabian peninsula & most of the Islamic countries have a holiday on Fryday! You wish you had the Elvish power of magic with you & end the day with golden hits of Elvis. The day fades away slowly in your cup of Chocolate milk.

Somehow you find some new spirit in you as Satireday is going to be the last working day. You get an instant shot of creativity and find a wonderful thing on which you can work on for the next whole week. You start to prepare for it & suddenly you get a satirical response which in reality means NO from the person who is superior to you in the organisation. S/he says that it won't work & assigns you to another task which you neither like nor could do. Again in the afternoon, after the lunch you wish you were a Jewish & could take the Sabbath. You come out of the office in the evening and see everyone going out happily to their home. You slowly surrender yourself to the cup of Tulasi tea and lose yourself in the eighteenth century German composer's magnum opus.

You wake up early in the afternoon on Funday & make up your mind that things will work from next tomorrow. You somehow derive the power to push on from the “Roots of Reggae” & get a crazy idea to wander inside the concrete or complete jungles & take off. You come back to make your plan for the world domination during the week over a cup of a soda that you bought while roaming the jungles & listen to the Elton John version of “Show must go on...”.